areret

Discretiva

areret dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārēret	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	āreō (ārēre)

Appellatio

API: /aːˈreːret/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·rē·ret — morphologica: ar-eret

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV.

• haec in meo familiari ac necessario ea societate viguerunt, ut neque obiectu pudoris areret nec cum detrimento frontis adflueret. —Epistulae Q. Aurelii Symmachi (ca. 340-400). Liber primus. Ad patrem.