aratui

E Victionario

Discretiva

aratui dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
arātuī casus dativus singularis substantivi arātus

Appellatio[+/-]

API: /aˈraːtu.iː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·rā·tu·ī — morphologica: arat-ui

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Namque ubi hiems adventare et imbribus crebris compleri coepere campi, barbari intra muros abeunt. At nostri nullo palam hoste digressi ad naves munia hiemis disponunt moxque bipertito campo, qui reliquus non pugnae opportunus erat, utraque pars aratui insistere, frumenta aliaque, quae tempus anni patiebatur, parare. —Ephemeris belli Troiani Dictyos Cretensis (fl. ca. 350). Liber secundus, cap. 41.