arantes

E Victionario

Discretiva

arantes dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
arantēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii arāns
arantēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii arāns
arantēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii arāns
arantēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii arāns
arantēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii arāns
arantēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii arāns

Appellatio[+/-]

API: /aˈranteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·ran·tēs — morphologica: ar-ant-es

Loci[+/-]

Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • An si tibi gemmis atque epulis obsesso hinc Curius, Fabritius, Coruncanius lecta suis manibus olera cenantes fictilibus, atque arantes ad vesperam ieiuni Quintius ac Serranus aut post hos Cato censorius consul in Hispaniam navigans, unde triumphator rediit, non alio quam quo remiges vino usus, omnes notissimi hostes voluptatis occurrerent, … —De remediis utriusque fortune Petrarcae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 18: [De lauto victu] — arantes
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arantes.