lavare

Discretiva

lavare dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lavāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	lavō (lavāre)
lavāre	—	praesens	activa	infinitivus	lavō

Appellatio pronuntiatusque

API: /laˈwaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: la·vā·re — morphologica: lav-are

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23-79

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Praesens medicina est, ita ut supra scriptum est, inserere manum, et fimum eximere; deinde alvum marina aqua vel muria dura lavare, postea radicem capparis tritam cum sextario aceti faucibus infundere; nam hoc modo praedicta intereunt animalia. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.

• Excepit Seleucus fabulae partem et Ego inquit non cotidie lavor; baliscus enim fullo est, aqua dentes habet, et cor nostrum cotidie liquescit. Sed cum mulsi pultarium obduxi, frigori laecasin dico. Nec sane lavare potui; fui enim hodie in funus. —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.

• Verum ut pariter omnis culturae quoddam breviarium peragatur, eodem tempore conveniet arbores stercorare, adcumulare item vineas – sufficit in iugerum opera – et, ubi patietur loci ratio, arbusta ac vineas putare, solum seminariis bipalio praeparare, incilia aperire, aquam de agro pellere, torcular lavare et recondere. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Iratus tamquam populo, Charideme, lavaris:

Inguina sic toto subluis in solio.

Nec caput hic vellem sic te, Charideme, lavare.

Et caput, ecce, lavas: inguina malo laves. —Epigrammata M. Valerii Martialis