loquor

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

Nondum notationem eius dictionis habemus. Quaesumus, adice si potes.

Verbum deponens

lŏqu|or, -ī, lŏcūtus vel lŏquūtus sum

Verbum intransitivum

1. ore verba emittere cum sensu

Verbum transitivum

1. dicere

Coniugatio

Radix praesens lŏqu-
Praesens indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	lŏquor	lŏquimur
II.	lŏqueris	lŏquiminī
III.	lŏquitur	lŏquuntur
Imperativus
dep.	lŏquere	lŏquiminī
Imperativus futurus
II.	lŏquitor	—
III.	lŏquitor	lŏquuntor
Praesens subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	lŏquar	lŏquāmur
II.	lŏquāris	lŏquāminī
III.	lŏquātur	lŏquantur
Imperfectum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	lŏquēbar	lŏquēbāmur
II.	lŏquēbāris	lŏquēbāminī
III.	lŏquēbātur	lŏquēbantur
Imperfectum subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	lŏquerer	lŏquerēmur
II.	lŏquerēris	lŏquerēminī
III.	lŏquerētur	lŏquerentur
Futurum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	lŏquar	lŏquēmur
II.	lŏquēris	lŏquēminī
III.	lŏquētur	lŏquentur

Infinitivi act. dep. praes. — lŏquī perf. —

Participia praes. lŏquens, -antis perf. lŏcūtus, -a, -um fut. lŏcūtūrus, -a, -um

Gerundia et supina subst. lŏquendum, -ī adiect. lŏquendus, -a, -um supina lŏcūtum, lŏcūtū

Dictiones collatae

Antonyma

• taceo

Exempla

• Roma locuta causa finita.

Dictiones derivatae

• locutio
• loquax

Latinitas classica

saec. I.

• ...ut neminem umquam Graeca lingua loquentem magis sunt admirati. w:Cornelius Nepos