fascinare

Discretiva

fascinare dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: fascinare
• Italice: fascinare

Formae affines

Latine

fascināre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascināre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	fascinō
fascināre	—	praesens	activa	infinitivus	fascinō

Appellatio pronuntiatusque

API: /faskiˈnaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fas·ci·nā·re — morphologica: fascin-are

Dacoromane

fascinare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascinare	—	praesens	activa	infinitivus	fascina substantiv.

Appellatio pronuntiatusque

API: /fas.t͡ʃiˈnare/

Syllabificatio phonetica: fas·ci·na·re — morphologica: fascin-are

Hispanice

fascinare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fascinare	prima singularis	futurum	activa	coniunctivus	fascinar †
fascinare	tertia singularis	futurum	activa	coniunctivus	fascinar †

Appellatio pronuntiatusque

API: [fas.θi'naɾe]

Syllabificatio phonetica: fas·ci·na·re — morphologica: fascin-are

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quaeris, quot mihi basiationes

tuae, Lesbia, sint satis superque.

quam magnus numerus Libyssae harenae

lasarpiciferis iacet Cyrenis,

oraclum Iovis inter aestuosi

et Batti veteris sacrum sepulcrum;

aut quam sidera multa, cum tacet nox,

furtivos hominum vident amores:

tam te basia multa basiare

vesano satis et super Catullost,

quae nec pernumerare curiosi

possint nec mala fascinare lingua. —Carmina Catulli