civilis

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /kiːˈwiːlis/

(classice)

Notatio

← Latine: cīvis

Nomen adiectivum

cīvīl|is, -is, -e

1. Qui ad civem pertinet

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cīvīlis	cīvīlis	cīvīle	nom.	cīvīlēs	cīvīlēs	cīvīlia
gen.	cīvīlis	cīvīlis	cīvīlis	gen.	cīvīlium	cīvīlium	cīvīlium
dat.	cīvīlī	cīvīlī	cīvīlī	dat.	cīvīlibus	cīvīlibus	cīvīlibus
acc.	cīvīlem	cīvīlem	cīvīle	acc.	cīvīlēs	cīvīlēs	cīvīlia
abl.	cīvīlī	cīvīlī	cīvīlī	abl.	cīvīlibus	cīvīlibus	cīvīlibus
voc.	cīvīlis	cīvīlis	cīvīle	voc.	cīvīlēs	cīvīlēs	cīvīlia

cīvīlis comparativus	dilatare ▼

cīvīlis comparativus	collabi ▲

cīvīlis superlativus	dilatare ▼

cīvīlis superlativus	collabi ▲

Dictiones collatae

Collocationes

• status cīvīlis

Loci

Spinoza

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVII.

• Imperii cujuscunque status dicitur Civilis; imperii autem integrum corpus Civitas appellatur, et communia imperii negotia, quae ab ejus, qui imperium tenet, directione pendent, Respublica. Deinde homines, quatenus ex jure civili omnibus Civitatis commodis gaudent, cives appellamus, et subditos, quatenus civitatis institutis, seu legibus parere tenentur. CAPUT III. I. Tractatus Politicus Spinozae

Translationes

Qui ad civem pertinet

• Anglice: civil (en)
• Batave: burgerlijk (nl)
• Dacoromane: civil (ro)

• Finnice: siviili- (fi), kansalais- (fi)
• Francogallice: civil (fr)
• Germanice: bürgerlich (de), zivil (de)