admoneo

E Victionario
(Redirectum de Admoneo)

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

admoneōAPI: /adˈmoneoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·mo·ne·ō — morphologica: ad-mon-eo

Formae aliae[+/-]

Notatio[+/-]

Latine: ad + moneō

Verbum transitivum[+/-]

ădmŏn|ĕō, -ēre, -uī, -ĭtum

  1. √ Facere aliquem memorem alicuius rei; ferre in memoriam alicuius, ferre in mentem alicuius

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
admon- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. admoneō admoneam   admonēbam admonērem admonēbō  
II. sing. admonēs admoneās admonē! admonēbās admonērēs admonēbis admonētō!
III. sing. admonet admoneat   admonēbat admonēret admonēbit admonētō!
I. plur. admonēmus admoneāmus   admonēbāmus admonērēmus admonēbimus  
II. plur. admonētis admoneātis admonēte! admonēbātis admonērētis admonēbitis admonētōte!
III. plur. admonent admoneant   admonēbant admonērent admonēbunt admonentō!
Thema Vox passiva
admon- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. admoneor admonear   admonēbar admonērer admonēbor  
II. sing. admonēris admoneāris admonēre! admonēbāris admonērēris admonēberis admonētor!
III. sing. admonētur admoneātur   admonēbātur admonērētur admonēbitur admonētor!
I. plur. admonēmur admoneāmur   admonēbāmur admonērēmur admonēbimur  
II. plur. admonēminī admoneāminī admonēminī! admonēbāminī admonērēminī admonēbiminī
III. plur. admonentur admoneantur   admonēbantur admonērentur admonēbuntur admonentor!
Thema Vox activa
admonu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. admonuī admonuerim admonueram admonuissem admonuerō
II. sing. admonuistī admonueris admonuerās admonuissēs admonueris
III. sing. admonuit admonuerit admonuerat admonuisset admonuerit
I. plur. admonuimus admonuerimus admonuerāmus admonuissēmus admonuerimus
II. plur. admonuistis admonueritis admonuerātis admonuissētis admonueritis
III. plur. admonuērunt admonuerint admonuerant admonuissent admonuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
admonēre admonuisse admonitūrum,
-am, -um esse
admonēns   admonitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
admonērī admonitum,
-am, -um esse
admonitum īrī   admonitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
admonendī admonendus, -a, -um admonitum admonitū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]