adduco

E Victionario
(Redirectum de Adduco)

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /adˈduːkoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ad·dū·cō — morphologica: ad-duc-o

Notatio[+/-]

Latine: ad + duco

Verbum transitivum[+/-]

ăddūc|ō, -ĕre, ăddūxī, ăddŭctum

  1. Ducere aliquem aliquo vel ad se ipsum.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
addūc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. addūcō addūcam   addūcēbam addūcerem addūcam  
II. sing. addūcis addūcās addūc! addūcēbās addūcerēs addūcēs addūcitō!
III. sing. addūcit addūcat   addūcēbat addūceret addūcet addūcitō!
I. plur. addūcimus addūcāmus   addūcēbāmus addūcerēmus addūcēmus  
II. plur. addūcitis addūcātis addūcite! addūcēbātis addūcerētis addūcētis addūcitōte!
III. plur. addūcunt addūcant   addūcēbant addūcerent addūcent addūcuntō!
Thema Vox passiva
addūc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. addūcor addūcar   addūcēbar addūcerer addūcar  
II. sing. addūceris addūcāris addūcere! addūcēbāris addūcerēris addūcēris addūcitor!
III. sing. addūcitur addūcātur   addūcēbātur addūcerētur addūcētur addūcitor!
I. plur. addūcimur addūcāmur   addūcēbāmur addūcerēmur addūcēmur  
II. plur. addūciminī addūcāminī addūciminī! addūcēbāminī addūcerēminī addūcēminī
III. plur. addūcuntur addūcantur   addūcēbantur addūcerentur addūcentur addūcuntor!
Thema Vox activa
addūx- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. addūxī addūxerim addūxeram addūxissem addūxerō
II. sing. addūxistī addūxeris addūxerās addūxissēs addūxeris
III. sing. addūxit addūxerit addūxerat addūxisset addūxerit
I. plur. addūximus addūxerimus addūxerāmus addūxissēmus addūxerimus
II. plur. addūxistis addūxeritis addūxerātis addūxissētis addūxeritis
III. plur. addūxērunt addūxerint addūxerant addūxissent addūxerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
addūcere addūxisse adductūrum,
-am, -um esse
addūcēns   adductūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
addūcī adductum,
-am, -um esse
adductum īrī   adductus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
addūcendī addūcendus, -a, -um adductum adductū

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Discretiva

adduco dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Italice[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
adduco prima singularis praesens activa indicativus addurre