visio

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈwiːsioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: vī·si·ō — morphologica: vis-io

Notatio1[+/-]

Latine: video

Nomen substantivum[+/-]

vīsĭ|ō, -ōnis fem.

  1. √ Factum sensusve videndi.
  2. (Meton.) res ipsa, quae videtur.
  3. (Fig.) notio, quae extra somnium in animo habetur de aliqua re. [1]

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. vīsiō vīsiōnēs I
gen. vīsiōnis vīsiōnum II
dat. vīsiōnī vīsiōnibus III
acc. vīsiōnem vīsiōnēs IV
abl. vīsiōne vīsiōnibus VI
voc. vīsiō vīsiōnēs V

Translationes[+/-]

Notatio2[+/-]

Latine: vīs + īre [2]

Verbum intransitivum [+/-]

vīs|iō, -īre

  1. Peditum ventris sine crepitu emittere. [3][4]

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 1014 — “VĪSĬO, ōnis, f. 3. (video)”
  2. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. vīsio, īre (tom. 2, p. 3518)
  3. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 1014 — “VĪSĬO, vīsis, vīsire, n. 4.”
  4. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 592 — “2. vīsio, īre, = vesser, … (douteux).”