sisto

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈsistoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: sis·tō — morphologica: sist-o

Notatio[+/-]

Latine: stō (stāre)

Verbum temporale[+/-]

sist|ō, -ĕre, stitī vel stetī, statum [1][2][3][4][5]

  1. (Trans.) ponere.
  2. (Trans.) stare facere, quod erat in cursu aut motu.[1]
  3. (Intrans.) contra stare, motu finem facere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
sist- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. sistō sistam   sistēbam sisterem sistam  
II. sing. sistis sistās siste! sistēbās sisterēs sistēs sistitō!
III. sing. sistit sistat   sistēbat sisteret sistet sistitō!
I. plur. sistimus sistāmus   sistēbāmus sisterēmus sistēmus  
II. plur. sistitis sistātis sistite! sistēbātis sisterētis sistētis sistitōte!
III. plur. sistunt sistant   sistēbant sisterent sistent sistuntō!
Thema Vox passiva
sist- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. sistor sistar   sistēbar sisterer sistar  
II. sing. sisteris sistāris sistere! sistēbāris sisterēris sistēris sistitor!
III. sing. sistitur sistātur   sistēbātur sisterētur sistētur sistitor!
I. plur. sistimur sistāmur   sistēbāmur sisterēmur sistēmur  
II. plur. sistiminī sistāminī sistiminī! sistēbāminī sisterēminī sistēminī
III. plur. sistuntur sistantur   sistēbantur sisterentur sistentur sistuntor!
Thema Vox activa
stit- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. stitī stiterim stiteram stitissem stiterō
II. sing. stitistī stiteris stiterās stitissēs stiteris
III. sing. stitit stiterit stiterat stitisset stiterit
I. plur. stitimus stiterimus stiterāmus stitissēmus stiterimus
II. plur. stitistis stiteritis stiterātis stitissētis stiteritis
III. plur. stitērunt stiterint stiterant stitissent stiterint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
sistere stitisse statūrum,
-am, -um esse
sistēns   statūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
sistī statum,
-am, -um esse
statum īrī   status,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
sistendī sistendus, -a, -um statum statū

Aliud perfectum[+/-]

Thema Vox activa
stet- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. stetī steterim steteram stetissem steterō
II. sing. stetistī steteris steterās stetissēs steteris
III. sing. stetit steterit steterat stetisset steterit
I. plur. stetimus steterimus steterāmus stetissēmus steterimus
II. plur. stetistis steteritis steterātis stetissētis steteritis
III. plur. stetērunt steterint steterant stetissent steterint

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. pōnere, statuere
  2. retinēre, reprimere
  3. resistere, obstāre, sedēre

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 390 — “SISTO, sistis, stĭti et stĕti, stătum, sistere 3.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 269 — “sisto, stĭti (cf. Gell. 2, 14), stătum, 1.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — sisto, stitī u. stetī, statum, ere (Reduplikation von sto) (tom. 2, p. 2694)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)sistere
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)sisto