pertinere

Discretiva

pertinere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pertinēre	—	praesens	activa	infinitivus	pertineō

Appellatio pronuntiatusque

API: /per.tiˈneːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ti·nē·re — morphologica: per-tin-ere

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43	Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50	Phaedrus ca. -10…+60	Petronius Arbiter ca. 14-66	Marcus Valerius Martialis 40-103	Sextus Iulius Frontinus ca. 40–103	Apuleius ca. 125-170
class.	class.	I	I	I	I	II

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

• Attentos autem faciemus, si demonstrabimus ea, quae dicturi erimus, magna, nova, incredibilia esse, aut ad omnes aut ad eos, qui audient, aut ad aliquos inlustres homines aut ad deos inmortales aut ad summam rem publicam pertinere; et si pollicebimur nos brevi nostram causam demonstraturos atque exponemus iudicationem aut iudicationes, si plures erunt. —De inventione Ciceronis

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Post quos Serapion, primus omnium nihil hanc rationalem disciplinam pertinere ad medicinam professus, in usu tantum et experimentis eam posuit. Quem Apollonius et Glaucias et aliquanto post Heraclides Tarentinus et aliqui non mediocres viri secuti ex ipsa professione se empiricos [ἐμπειρικοὺς] appellaverunt. —De Medicina Celsi

saec. I.  (ca. 40 p.C.n.)

• Habenti cuidam pecora pepererunt oves

Agnos humano capite. Monstro exterritus

Ad consulendos currit maerens hariolos.

Hic pertinere ad domini respondet caput

Et avertendum victima periculum.

Ille autem affirmat coniugem esse adulteram

Et insitivos significari liberos,

Sed expiari posse maiore hostia.

Quid multa? Variis dissident sententiis

Hominisque curam cura maiore aggravant.

Aesopus ibi stans, naris emunctae senex,

Natura numquam verba cui potuit dare:

«Si procurare vis ostentum, rustice,

Uxores» inquit «da tuis pastoribus». —Fabulae Phaedri

saec. I.

• Non minus et Trimalchio eiusmodi methodio laetus: “Carpe!”, inquit. Processit statim scissor et ad symphoniam gesticulatus ita laceravit obsonium, ut putares essedarium hydraule cantante pugnare. Ingerebat nihilo minus Trimalchio lentissima voce: “Carpe! Carpe!” Ego suspicatus ad aliquam urbanitatem totiens iteratam vocem pertinere, non erubui eum qui supra me accumbebat, hoc ipsum interrogare. —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Quid vellis vetulum, Ligeia, cunnum?

Quid busti cineres tui lacessis?

Tales munditiae decent puellas

- Nam tu iam nec anus potes videri -;

Istud, crede mihi, Ligeia, belle

Non mater facit Hectoris, sed uxor.

Erras, si tibi cunnus hic videtur,

Ad quem mentula pertinere desit.

Quare si pudor est, Ligeia, noli

Barbam vellere mortuo leoni. —Epigrammata M. Valerii Martialis

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Nunc quae observare curator aquarum debeat et legem senatusque consulta ad instruendum actum pertinentia subiungam. Circa ius ducendae aquae in privatis observanda sunt, ne quis sine litteris Caesaris, id est ne quis aquam publicam non impetratam, et ne quis amplius quam impetravit ducat. Ita enim efficiemus ut modus, quem adquiri diximus, possit ad novos salientes et ad nova beneficia principis pertinere. —De aquaeductu urbis Romae Frontini

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Primum igitur argumenta eorum convincam ac refutabo nihil ea ad magian pertinere. Dein etsi maxime magus forem, tamen ostendam neque causam ullam neque occasionem fuisse, ut me in aliquo maleficio experirentur. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei