obscuro
Latine[+/-]
obscūrō[+/-]
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /obˈskuːroː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ob·scū·rō — morphologica: obscur-o
Notatio[+/-]
Verbum transitivum [+/-]
obscūr|ō, -āre, -ātum [1][2][3][4]
Coniugatio[+/-]
Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
obscūrāv- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | obscūrāvī | obscūrāverim | obscūrāveram | obscūrāvissem | obscūrāverō |
II. sing. | obscūrāvistī | obscūrāveris | obscūrāverās | obscūrāvissēs | obscūrāveris |
III. sing. | obscūrāvit | obscūrāverit | obscūrāverat | obscūrāvisset | obscūrāverit |
I. plur. | obscūrāvimus | obscūrāverimus | obscūrāverāmus | obscūrāvissēmus | obscūrāverimus |
II. plur. | obscūrāvistis | obscūrāveritis | obscūrāverātis | obscūrāvissētis | obscūrāveritis |
III. plur. | obscūrāvērunt | obscūrāverint | obscūrāverant | obscūrāvissent | obscūrāverint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
obscūrāre | obscūrāvisse | obscūrātūrum, -am, -um esse |
obscūrāns | obscūrātūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
obscūrārī | obscūrātum, -am, -um esse |
obscūrātum īrī | obscūrātus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
obscūrandī | obscūrandus, -a, -um | obscūrātum | obscūrātū |
Dictiones collatae[+/-]
Translationes[+/-]
Obscurum reddere, tenebras afferre, noctem offundere | dilatare ▼ |
---|
Obscurum reddere, tenebras afferre, noctem offundere | collabi ▲ |
---|
|
Discretiva
obscuro dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
obscūrō | casus dativus singularis · genus masculinum | adiectivi obscūrus |
obscūrō | casus ablativus singularis · genus masculinum | adiectivi obscūrus |
obscūrō | casus dativus singularis · genus neutrum | adiectivi obscūrus |
obscūrō | casus ablativus singularis · genus neutrum | adiectivi obscūrus |
obscūrō | casus dativus singularis | substantivi obscūrum |
obscūrō | casus ablativus singularis | substantivi obscūrum |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /obˈskuːroː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ob·scū·rō — morphologica: obscur-o
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 438 — “OBSCŪRO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (obscurus)”
- ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 614 — “obscūro, āvi, ātum, 1. v. a. [obscurus]”
- ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — obscūro, āvī, ātum, āre (obscurus) (tom. 2, p. 1262)
- ↑ 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — obscuro
Categoriae:
- Linguae Latinae index inversus
- Lingua Latina
- Verba transitiva Latina
- Verba Latina
- Vocabulorum lemmata Latina
- Verba transitiva
- Verba
- Vocabulorum lemmata
- Verba Latina coniugationis 1
- Paginae cum translationibus
- Discretiva
- Formae affines
- Formae affines Latinae
- Formae affines per declinationem
- Formae affines Latinae per declinationem
- Paginae cum fontibus