munio

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈmuːni.oː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mū·ni·ō — morphologica: mun-io

Notatio[+/-]

Latine

Verbum temporale[+/-]

mūn|ĭō, -īre, -īvī vel -iī, -ītum [1][2][3][4][5]

  1. (Transitīvē) vallis vel muro circumdare, aedificare, facer, firmare, fulcire, defendere, tueri.[1]
  2. (Intransitivē) moeniis, seu muris quodammodo cingere.[1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
mūn- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. mūniō mūniam   mūniēbam mūnīrem mūniam  
II. sing. mūnīs mūniās mūnī! mūniēbās mūnīrēs mūniēs mūnītō!
III. sing. mūnit mūniat   mūniēbat mūnīret mūniet mūnītō!
I. plur. mūnīmus mūniāmus   mūniēbāmus mūnīrēmus mūniēmus  
II. plur. mūnītis mūniātis mūnīte! mūniēbātis mūnīrētis mūniētis mūnītōte!
III. plur. mūniunt mūniant   mūniēbant mūnīrent mūnient mūniuntō!
Thema Vox passiva
mūn- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. mūnior mūniar   mūniēbar mūnīrer mūniar  
II. sing. mūnīris mūniāris mūnīre! mūniēbāris mūnīrēris mūniēris mūnītor!
III. sing. mūnītur mūniātur   mūniēbātur mūnīrētur mūniētur mūnītor!
I. plur. mūnīmur mūniāmur   mūniēbāmur mūnīrēmur mūniēmur  
II. plur. mūnīminī mūniāminī mūnīminī! mūniēbāminī mūnīrēminī mūniēminī
III. plur. mūniuntur mūniantur   mūniēbantur mūnīrentur mūnientur mūniuntor!
Thema Vox activa
mūnīv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. mūnīvī mūnīverim mūnīveram mūnīvissem mūnīverō
II. sing. mūnīvistī mūnīveris mūnīverās mūnīvissēs mūnīveris
III. sing. mūnīvit mūnīverit mūnīverat mūnīvisset mūnīverit
I. plur. mūnīvimus mūnīverimus mūnīverāmus mūnīvissēmus mūnīverimus
II. plur. mūnīvistis mūnīveritis mūnīverātis mūnīvissētis mūnīveritis
III. plur. mūnīvērunt mūnīverint mūnīverant mūnīvissent mūnīverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
mūnīre mūnīvisse mūnītūrum,
-am, -um esse
mūniēns   mūnītūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
mūnīrī mūnītum,
-am, -um esse
mūnītum īrī   mūnītus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
mūniendī mūniendus, -a, -um mūnītum mūnītū

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. fortificō, fortificāre
  2. obvāllō, obvāllāre

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Aedificare, fortificaredilatare ▼
Aedificare, fortificarecollabi ▲
Moeniis, seu muris quodammodo cingeredilatare ▼
Moeniis, seu muris quodammodo cingerecollabi ▲

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

  • Cum essem otiosus in Tusculano, propterea quod discipulos obviam miseram, ut eadem me quam maxime conciliarent familiari suo, accepi tuas litteras plenissimas suavitatis, ex quibus intellexi probari tibi meum consilium, quod, ut Dionysius tyrannus, cum Syracusis pulsus esset, Corinthi dicitur ludum aperuisse, sic ego sublatis iudiciis amisso regno forensi ludum quasi habere coeperim. Quid quaeris? me quoque delectat consilium; multa enim consequor: primum, id quod maxime nunc opus est, munio me ad haec tempora. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [6][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 721 — “MŪNĬO, is, īvi, ītum, ire, a. 4. Antiqui dixerunt moenio, is etc.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 527 — “1. mūnĭo, īvi ou ĭi, ītum, 4. v. a.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. mūnio (archaist. moenio), īvī, u. iī, ītum, īre (moene, moenia) (tom. 2, p. 1056)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)munire
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)munio
  6. 6.0 6.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (The Latin Library): Liber nonus. Ep. 18 [2] — munio
  7. 7.0 7.1 Vicicitatio: munio.