moto

E Victionario

Latine[+/-]

mōtō[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈmoːtoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mō·tō — morphologica: mot-o

Verbum transitivum [+/-]

mōt|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. (Frequent.) Saepe vel vehementer movere. [1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
mōt- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. mōtō mōtem   mōtābam mōtārem mōtābō  
II. sing. mōtās mōtēs mōtā! mōtābās mōtārēs mōtābis mōtātō!
III. sing. mōtat mōtet   mōtābat mōtāret mōtābit mōtātō!
I. plur. mōtāmus mōtēmus   mōtābāmus mōtārēmus mōtābimus  
II. plur. mōtātis mōtētis mōtāte! mōtābātis mōtārētis mōtābitis mōtātōte!
III. plur. mōtant mōtent   mōtābant mōtārent mōtābunt mōtantō!
Thema Vox passiva
mōt- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. mōtor mōter   mōtābar mōtārer mōtābor  
II. sing. mōtāris mōtēris mōtāre! mōtābāris mōtārēris mōtāberis mōtātor!
III. sing. mōtātur mōtētur   mōtābātur mōtārētur mōtābitur mōtātor!
I. plur. mōtāmur mōtēmur   mōtābāmur mōtārēmur mōtābimur  
II. plur. mōtāminī mōtēminī mōtāminī! mōtābāminī mōtārēminī mōtābiminī
III. plur. mōtantur mōtentur   mōtābantur mōtārentur mōtābuntur mōtantor!
Thema Vox activa
mōtāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. mōtāvī mōtāverim mōtāveram mōtāvissem mōtāverō
II. sing. mōtāvistī mōtāveris mōtāverās mōtāvissēs mōtāveris
III. sing. mōtāvit mōtāverit mōtāverat mōtāvisset mōtāverit
I. plur. mōtāvimus mōtāverimus mōtāverāmus mōtāvissēmus mōtāverimus
II. plur. mōtāvistis mōtāveritis mōtāverātis mōtāvissētis mōtāveritis
III. plur. mōtāvērunt mōtāverint mōtāverant mōtāvissent mōtāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
mōtāre mōtāvisse mōtātūrum,
-am, -um esse
mōtāns   mōtātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
mōtārī mōtātum,
-am, -um esse
mōtātum īrī   mōtātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
mōtandī mōtandus, -a, -um mōtātum mōtātū

Translationes[+/-]

Discretiva

moto dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

mōtō[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
mōtō casus dativus singularis · genus masculinum participii mōtus
mōtō casus ablativus singularis · genus masculinum participii mōtus
mōtō casus dativus singularis · genus neutrum participii mōtus
mōtō casus ablativus singularis · genus neutrum participii mōtus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ˈmoːtoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mō·tō — morphologica: mot-o

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 296 — “MŌTO, as, āvi, ātum, are, a. 1. frequentat. vel intens. a moveo”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 517 — “mōto, āvī, ātum, 1. v. intens. a. [moveo]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — mōto, āvī, āre (Intens. v. moveo) (tom. 2, p. 1022)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)motare
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)moto