maneo

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈmaneoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ma·ne·ō — morphologica: man-eo

Notatio[+/-]

A radice Protindeuropaea *men- “manere.”

Verbum temporale[+/-]

măn|ĕō, -ēre, mānsī, mānsum [1][2][3][4][5]

  1. (Intrans.) In loco continuare; morari.
  2. (Refertur ad res et abstracta) durare.[1]
  3. (Trans.) Exspectare, opperiri.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
man- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. maneō maneam   manēbam manērem manēbō  
II. sing. manēs maneās manē! manēbās manērēs manēbis manētō!
III. sing. manet maneat   manēbat manēret manēbit manētō!
I. plur. manēmus maneāmus   manēbāmus manērēmus manēbimus  
II. plur. manētis maneātis manēte! manēbātis manērētis manēbitis manētōte!
III. plur. manent maneant   manēbant manērent manēbunt manentō!
Thema Vox passiva
man- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. maneor manear   manēbar manērer manēbor  
II. sing. manēris maneāris manēre! manēbāris manērēris manēberis manētor!
III. sing. manētur maneātur   manēbātur manērētur manēbitur manētor!
I. plur. manēmur maneāmur   manēbāmur manērēmur manēbimur  
II. plur. manēminī maneāminī manēminī! manēbāminī manērēminī manēbiminī
III. plur. manentur maneantur   manēbantur manērentur manēbuntur manentor!
Thema Vox activa
māns- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. mānsī mānserim mānseram mānsissem mānserō
II. sing. mānsistī mānseris mānserās mānsissēs mānseris
III. sing. mānsit mānserit mānserat mānsisset mānserit
I. plur. mānsimus mānserimus mānserāmus mānsissēmus mānserimus
II. plur. mānsistis mānseritis mānserātis mānsissētis mānseritis
III. plur. mānsērunt mānserint mānserant mānsissent mānserint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
manēre mānsisse mānsūrum,
-am, -um esse
manēns   mānsūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
manērī mānsum,
-am, -um esse
mānsum īrī   mānsus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
manendī manendus, -a, -um mānsum mānsū

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

In loco continuare, moraridilatare ▼
In loco continuare, moraricollabi ▲
Duraredilatare ▼
Durarecollabi ▲
Exspectaredilatare ▼
Exspectarecollabi ▲

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 170 — “MĂNĔO, mănes, mansi, mansum, mănere, 2.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 432 — “mănĕo, nsi, nsum, 2.”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — maneo, mānsī, mānsum, ēre (tom. 2, p. 0794)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)manere
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)maneo