Appellatio pronuntiatusque [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: cū·rō — morphologica: cur-o
Notatio [ +/- ]
← Latine : cūra
Verbum transitivum [ +/- ]
cūr |ō, -āre, -āvī, -ātum
√ (Generatim ) in aliqua re elaboro, curam studium, diligentiam adhibeo, studeo, operam do, laboro.[1]
(Cum accusativo) curam habere alicujus rei, parare, purgare, colere, administrare, conficere.[1]
(Speciatim , terminus technicus cum accusativo) de magistratu, vel publico aliquo munere pro administrare, regere.[1]
(Saepe etiam est medicorum) aegris inservire, morbos sanare.[1]
(Pecuniam ) solvere.[1]
Coniugatio [ +/- ]
Verbum finitum
Verbum infinitum
Modus
infinitivus
participium
Tempus
praesens
perfectum
futurum
praesens
perfectum
futurum
Vox activa
cūrāre
cūrāvisse
cūrātūrum , -am, -um esse
cūrāns
cūrātūrus , -a, -um
Vox passiva
cūrārī
cūrātum , -am, -um esse
cūrātum īrī
cūrātus , -a, -um
Gerundium
Gerundivum
Supinum
cūrandī
cūrandus , -a, -um
cūrātum
cūrātū
Dictiones derivatae [ +/- ]
Composita
Translationes [ +/- ]
In aliqua re elaboro dilatare ▼
In aliqua re elaboro collabi ▲
Curam habere alicujus rei dilatare ▼
Curam habere alicujus rei collabi ▲
Administrare, regere dilatare ▼
Administrare, regere collabi ▲
Aegris inservire, morbos sanare dilatare ▼
Aegris inservire, morbos sanare collabi ▲
Pecuniam solvere dilatare ▼
Pecuniam solvere collabi ▲
Discretiva
curo dictio est in variis linguis:
Dictiones similes [ +/- ]
Formae affines [ +/- ]
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Persona
Tempus
Vox
Modus
Verbum
curo
prima singularis
praesens
activa
indicativus
curar
Appellatio pronuntiatusque [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: cu·ro — morphologica: cur-o
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Persona
Tempus
Vox
Modus
Verbum
curo
prima singularis
praesens
activa
indicativus
curare
Appellatio pronuntiatusque [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: cu·ro — morphologica: cur-o
Proprietates grammaticales [ +/- ]
Forma
Persona
Tempus
Vox
Modus
Verbum
curo
prima singularis
praesens
activa
indicativus
curar
Appellatio pronuntiatusque [ +/- ]
Syllabificatio phonetica: cu·ro — morphologica: cur-o
M. Tullius Cicero -106…-43
antiq.
class.
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
XIII
XIV
XV
XVI
XVII
XVIII
XIX
XX
XXI
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
adfirmat enim quodam loco, si uratur sapiens, si crucietur — expectas fortasse, dum dicat: patietur, perferet, non succumbet; magna mehercule laus et eo ipso, per quem iuravi, Hercule, digna; sed Epicuro, homini aspero et duro, non est hoc satis: in Phalaridis tauro si erit, dicet: quam suave est, quam hoc non curo ! —Tusculanae disputationes Ciceronis [2] [3]
Fontes