conor

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈkoːnor/(classice)
Syllabificatio phonetica: cō·nor — morphologica: con-or

Verbum deponens[+/-]

cōn|or, -ārī, -ātus

  1. pergere ut aliquid efficeretur.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Deponens
cōn- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. cōnor cōner   cōnābar cōnārer cōnābor  
II. sing. cōnāris cōnēris cōnāre! cōnābāris cōnārēris cōnāberis cōnātor!
III. sing. cōnātur cōnētur   cōnābātur cōnārētur cōnābitur cōnātor!
I. plur. cōnāmur cōnēmur   cōnābāmur cōnārēmur cōnābimur  
II. plur. cōnāminī cōnēminī cōnāminī! cōnābāminī cōnārēminī cōnābiminī
III. plur. cōnantur cōnentur   cōnābantur cōnārentur cōnābuntur cōnantor!
Thema Deponens
cōnāt- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. cōnātus,
-a, -um sum
cōnātus,
-a, -um sim
cōnātus,
-a, -um eram
cōnātus,
-a, -um essem
cōnātus,
-a, -um erō
II. sing. cōnātus,
-a, -um es
cōnātus,
-a, -um sīs
cōnātus,
-a, -um erās
cōnātus,
-a, -um essēs
cōnātus,
-a, -um eris
III. sing. cōnātus,
-a, -um est
cōnātus,
-a, -um sit
cōnātus,
-a, -um erat
cōnātus,
-a, -um esset
cōnātus,
-a, -um erit
I. plur. cōnātī,
-ae, -a sumus
cōnātī,
-ae, -a sīmus
cōnātī,
-ae, -a erāmus
cōnātī,
-ae, -a essēmus
cōnātī,
-ae, -a erimus
II. plur. cōnātī,
-ae, -a estis
cōnātī,
-ae, -a sītis
cōnātī,
-ae, -a erātis
cōnātī,
-ae, -a essētis
cōnātī,
-ae, -a eritis
III. plur. cōnātī,
-ae, -a sunt
cōnātī,
-ae, -a sint
cōnātī,
-ae, -a erant
cōnātī,
-ae, -a essent
cōnātī,
-ae, -a erunt

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Dep. cōnārī cōnātum,
-am, -um esse
cōnātūrum,
-am, -um esse
cōnāns cōnātus,
-a, -um
cōnātūrus,
-a, -um

Gerundium Gerundivum Supinum
cōnandī cōnandus, -a, -um cōnātum cōnātū

Translationes[+/-]

Pergere ut aliquid efficereturdilatare ▼
Pergere ut aliquid efficereturcollabi ▲