appello

E Victionario

Latine I[+/-]

Formae aliae[+/-]

Notatio[+/-]

ad + pello

Verbum intransitivum[+/-]

appell|ō, -ere, appŭlī, appulsum

  1. Pellere aliquid ad aliquam rem.

Verbum transitivum[+/-]

appell|ō, -ere, appŭlī, appulsum

  1. naut. (Navem) terrae ducere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
appell- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. appellō appellam   appellēbam appellerem appellam  
II. sing. appellis appellās appelle! appellēbās appellerēs appellēs appellitō!
III. sing. appellit appellat   appellēbat appelleret appellet appellitō!
I. plur. appellimus appellāmus   appellēbāmus appellerēmus appellēmus  
II. plur. appellitis appellātis appellite! appellēbātis appellerētis appellētis appellitōte!
III. plur. appellunt appellant   appellēbant appellerent appellent appelluntō!
Thema Vox passiva
appell- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. appellor appellar   appellēbar appellerer appellar  
II. sing. appelleris appellāris appellere! appellēbāris appellerēris appellēris appellitor!
III. sing. appellitur appellātur   appellēbātur appellerētur appellētur appellitor!
I. plur. appellimur appellāmur   appellēbāmur appellerēmur appellēmur  
II. plur. appelliminī appellāminī appelliminī! appellēbāminī appellerēminī appellēminī
III. plur. appelluntur appellantur   appellēbantur appellerentur appellentur appelluntor!
Thema Vox activa
appul- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. appulī appulerim appuleram appulissem appulerō
II. sing. appulistī appuleris appulerās appulissēs appuleris
III. sing. appulit appulerit appulerat appulisset appulerit
I. plur. appulimus appulerimus appulerāmus appulissēmus appulerimus
II. plur. appulistis appuleritis appulerātis appulissētis appuleritis
III. plur. appulērunt appulerint appulerant appulissent appulerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
appellere appulisse appulsūrum,
-am, -um esse
appellēns   appulsūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
appellī appulsum,
-am, -um esse
appulsum īrī   appulsus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
appellendī appellendus, -a, -um appulsum appulsū

Latine II[+/-]

Formae aliae[+/-]

Verbum transitivum[+/-]

appell|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. nominare, vocare.
  2. Invocare, implorare.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
appell- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. appellō appellem   appellābam appellārem appellābō  
II. sing. appellās appellēs appellā! appellābās appellārēs appellābis appellātō!
III. sing. appellat appellet   appellābat appellāret appellābit appellātō!
I. plur. appellāmus appellēmus   appellābāmus appellārēmus appellābimus  
II. plur. appellātis appellētis appellāte! appellābātis appellārētis appellābitis appellātōte!
III. plur. appellant appellent   appellābant appellārent appellābunt appellantō!
Thema Vox passiva
appell- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. appellor appeller   appellābar appellārer appellābor  
II. sing. appellāris appellēris appellāre! appellābāris appellārēris appellāberis appellātor!
III. sing. appellātur appellētur   appellābātur appellārētur appellābitur appellātor!
I. plur. appellāmur appellēmur   appellābāmur appellārēmur appellābimur  
II. plur. appellāminī appellēminī appellāminī! appellābāminī appellārēminī appellābiminī
III. plur. appellantur appellentur   appellābantur appellārentur appellābuntur appellantor!
Thema Vox activa
appellāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. appellāvī appellāverim appellāveram appellāvissem appellāverō
II. sing. appellāvistī appellāveris appellāverās appellāvissēs appellāveris
III. sing. appellāvit appellāverit appellāverat appellāvisset appellāverit
I. plur. appellāvimus appellāverimus appellāverāmus appellāvissēmus appellāverimus
II. plur. appellāvistis appellāveritis appellāverātis appellāvissētis appellāveritis
III. plur. appellāvērunt appellāverint appellāverant appellāvissent appellāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
appellāre appellāvisse appellātūrum,
-am, -um esse
appellāns   appellātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
appellārī appellātum,
-am, -um esse
appellātum īrī   appellātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
appellandī appellandus, -a, -um appellātum appellātū

Loci[+/-]

Spinoza Ernestus Klotz 1821
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI


saec. XVII.

  1. Hoc ius, quod multitudinis potentia definitur, imperium appellari solet. Spinoza, Tractatus Politicus, II, §17.

saec. XIX.

  1. Statistica est scientia, quae tradit res datas, ex quibus, quantum civitates scopum suum et internum et externum tempore manifestato attigerint, solide cognosci potest. Ex quo duae procedunt partes, quarum quae priori muneri satisfacit, critica nobis dicitur, quae ordinem iustum docet, systematica adpellatur. Ernestus Klotz, Theoriae Statistices particula prima. Theoria Statistices tamquam scientiae. Scripsit Ernestus Klotz, Doctor philosophiae in Academia Lipsiensi privatus 1821, citatus in: Ernestus Klotz 1821