anatis

E Victionario

Discretiva

anatis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
anatis casus genitivus singularis substantivi anas

Appellatio[+/-]

API: /ˈanatis/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·na·tis — morphologica: anat-is

Loci[+/-]

L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Tria igitur genera stercoris sunt praecipue, quod ex avibus, quod ex hominibus, quod ex pecudibus confit. Avium primum habetur quod ex columbariis egeritur, deinde quod gallinae ceteraeque volucres edunt, exceptis tamen palustribus aut nantibus, ut anatis et anseris; nam id noxium quoque est. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • rubrica et spinae albae suco, ut pastillorum drachmis quinis e cyathis ternis aquae bibatur. item mustelae catulus, ut supra diximus praeparatus, coagulum quoque agninum adversus omnia mala medicamenta pollet; item sanguis anatum Ponticarum; itaque et spissatus servatur vinoque diluitur; quidam feminae anatis efficaciorem putant. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber secundus. Caput XIV. [1]  — anatis
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: anatis.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 29, cap. 33, [104] — anatis