Athenae

Latine

Appellatio pronuntiatusque

• /aˈtʰeːnaj/ (classice)

Notatio

A dea Athena, id est Minerva.

Nomen proprium

Ăthēn|ae, -ārum fem. plur.

1. Civitas praeclarissima et caput Graeciae.
2. (Aliae urbes eiusdem nominis)

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	—	Athēnae	I
gen.	—	Athēnārum	II
dat.	—	Athēnīs	III
acc.	—	Athēnās	IV
abl.	—	Athēnīs	VI
voc.	—	Athēnae	V­
loc.	—	Athēnīs	L

Dictiones derivatae

• Atheniensis

Translationes

Anglice Athens sing. Bulgarice Атина (Atina) Catalane Atenes Danice Athen Finnice Ateena Francogallice Athènes Germanice Athen neut. Neograece Αθήνα (Athina) Graeca Antiqua Ἀθῆναι (Athēnae, fem. plur.) ; Ἀθᾶναι (Athānae, fem. plur.; Dorice)

Hebraice אתונה (’twnh) Hispanice Atenas Italice Atene Interlingua Athenas Lusitane Atenas fem. Batave Athene Polonice Ateny Dacoromane Atena fem. Sinice 雅典 (Yǎdiǎn)

Loci

Cicero

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

• Me quidem ipsae illae nostrae Athenae non tam operibus magnificis exquisitisque antiquorum artibus delectant, quam recordatione summorum virorum, ubi quisque habitare, ubi sedere, ubi disputare sit solitus, studioseque eorum etiam sepulcra contemplor.

(Marcus Tullius Cicero: De legibus - Liber II)